ახალი მემარჯვენეების წარმომადგენელმა მამუკა კაციტაძემ განაცხადა, რომ მისი პარტია ტოვებს „ოპოზიციურ რვიანს“ მას შემდეგ, რაც ამ ჯგუფში ერთიანი პოზიციის ჩამოყალიბება ვერ მოხერხდა საარჩევნო რეფორმის საკითხებზე მმართველი პარტიის შემოთავაზებებთან დაკავშირებით.

"გუშინ „რვიანის“ გამართულ შეხვედრაზე რვიანმა ერთიანი პოზიცია ვერ ჩამოაყალიბა პოზიციათა განსხვავებულობების გამო. აქედან გამომდინარე დღეს ჩვენ, ახალი მემარჯვენეები ვთვლით რა რომ „რვიანის“ ფუნქციები, როლი ამოწურულია, ვაფასებთ რა განსხვავებულ მოსაზრებებს „რვიანში“, ვაკეთებთ ჩვენ პარტიულ, დამოუკიდებელ განცხადებას 10 თვის განმავლობაში მიმდინარე მოლაპარაკებებთან დაკავშირებით საარჩევნო კოდექსის გაუმჯობესების თაობაზე“, – განაცხადა კაციტაძემ 27 ივნისს გამართულ პრესკონფერენციაზე.

“ჩვენ,  ახალი მემარჯვენეები,  ღიად ვაცხადებთ, რომ  ვიღებთ ხელისუფლების წინადადებებს და  ყველაფერს გავაკეთებთ იმისთვის, რომ შემოთავაზებული ცვლილებები ზედმიწევნით აისახოს საარჩევნო კანონმდებლობაში“, – განაცხადა მან.

ამგვარი განვითარება სავსებით მოსალოდნელი იყო მას შემდეგ, რაც კვირას კაციტაძემ განაცხადა, რომ მიუხედავად ხარვეზებისა, საერთო ჯამში მმართველი პარტიის შემოთავაზება "გარკვეული შედეგი“ იყო, რომელიც ცარიელი ხელით დარჩენას ჯობდა.

"ეს არ არის ცარიელი ფურცელი, მაგრამ არც კარგი შემოთავაზებებია. ახალი მემარჯვენეები, შექმნის პირველი დღიდან - 10 წლის ვართ - ვმუშაობდით საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესებაზე. არანაირი მსუყე შედეგი, არანაირი შედეგი... რეალურად ჩვენ არ მიგვიღია; დღეს რაღაც შედეგი არსებობს“,  – განაცხადა კაციტაძემ 26 ივნისს     საზოგადოებრივი მაუწყებლის გადაცემაში "აქცენტები“ საუბრისას.

"ჩვენ ვართ შედეგზე ორიენტირებული; ჩვენ არ გვინდა რომ სუფთა ფურცელი დაგვრჩეს,“ – დასძინა მან.

მისი თქმით, მმართველი პარტიის შემოთავაზებების ცხრა პუნქტიდან, ოთხზე სრული თანხმობა არსებობს, ნაწილობრივ შეთანხმებულად შეიძლება ჩაითვალოს ოთხი საკითხი, ხოლო ერთ მათგანზე, რომელიც ამომრჩეველთა სიებს უკავშირდება, უთანხმოება რჩება. ოპოზიცია საარჩევნო სიების ბიომეტრიული პირადობის მოწმობების საფუძველზე ფორმირებას ითხოვდა, ხოლო მმართველმა პარტიამ ეს წინადადება უარყო.

მან ასევე განაცხადა, რომ "ნაწილობრივი შეთანხმება“ არსებობს საარჩევნო სისტემაზე, სადაც მმართველი პარტია ახალ პარლამენტში დეპუტატების 150–დან 190–მდე ზრდას ითხოვს, საიდანაც 83 დეპუტატი ერთმანდატიანი საარჩევნო ოლქებიდან, ხოლო 107 წევრი პროპორციული სისტემის საფუძველზე აირჩევა.

კაციტაძემ განაცხადა, რომ ოპოზიცია 50 დეპუტატის მაჟორიტარული და 100–ის პროპორციული წესით არჩევის თანაფარდობას მოითხოვდა.

"ეს ის არ არის, რაც ჩვენ მოვითხოვეთ, მაგრამ არც ის არ არის, რაც დღეს არის“, როდესაც 150 ადგილი თანაბრად იყოფა (75/75) პროპორციულ და მაჟორიტარულ სისტემებს შორის, განაცხადა კაციტაძემ.

თუმცა, მან არ ახსენა ოპოზიციური რვიანის მოთხოვნის ერთი მთავარი ასპექტი საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით, რომელზეც საერთოდ არ არის საუბარი მმართველი პარტიის შემოთავაზებებში – ეს ეხება ისეთი სისტემის შემოღებას, რომელიც არ დაუშვებს სიტუაციას, სადაც პარტიის მიერ მიღებული მანდატები მის მიერ პროპორციულ არჩევნებში მიღებულ ხმათა პროცენტულ ოდენობაზე მეტი იქნება.

დღეს მოქმედ პარლამენტში მმართველ პარტიას 119 ადგილი აქვს - 71 მაჟორიტარულ ოლქში áƒ“ა 48 ადგილი პროპორციულ არჩევნებში მიღებული 59.18% –იანი მხარდაჭერის საფუძველზე. 119 მანდატი პარლამენტის მთლიანი შემადგენლობის 79.3%-ია, ანუ დაახლოებით, 20%-ით იმაზე მეტი, ვიდრე მმართველმა პარტიამ პროპორციულ არჩევნებში მიიღო.

თუ 2008 წლის არჩევნების სცენარი გამეორდება 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე (და მმართველი პარტია ხმების 59.18%–ს მიიღებს პროპორციული სისტემით და 83 მაჟორიტარული მანდატიდან 71–ს მოიგებს), მმართველი პარტია 190–წევრიანი პარლამენტის მანდატების 70%–ს გააკონტროლებს, რაც  პროცენტულად დღევანდელთან (79.3%) შედარებით უფრო ნაკლებია, მაგრამ იმაზე მაინც მეტი ვიდრე პროპორციულ არჩევნებში მიღებული ხმები.

კიდევ ერთი საკითხი, რომელიც სადავო გახდება შემოთავაზებულ სისტემაში, დეპუტატების რაოდენობის ზრდაა 150–დან 190–მდე.  პარლამენტის წევრების ამჟამინდელი რაოდენობა ეფუძნება 2003 წლის შემოდგომაზე ჩატარებული რეფერენდუმის შედეგებს, რომლის დროსაც ამომრჩეველთა დიდმა უმრავლესობამ მხარი დაუჭირა პარლამენტის რიცხოვნობის 235–დან 150 წევრამდე შემცირებას. რიცხოვნობის ხელახალ ზრდას პარლამენტის მიერ საკონსტიტუციო ცვლილების მიღებით და რეფერენდუმის გადაწყვეტილების გვერდის ავლით, შესაძლოა, სერიოზული უთანხმოება მოყვეს.

თუმცა, მამუკა კაციტაძემ განაცხადა, რომ ეს არ შექმნის სამართლებრივ წინააღმდეგობას, რადგანაც 2003 წლის რეფერენდუმის გადაწყვეტილება ფაქტიურად შესრულდა და რაღაც პერიოდი ძალაში იყო, ახლა კი მისი გადახედვა შესაძლებელია.

მმართველი პარტიის შემოთავაზების გარშემო არსებული კიდევ ერთი უთანხმოება უკავშირდება პარტიების კამპანიის დაფინანსების სქემას. ნაციონალური მოძრაობა გამოდის ინიციატივით, რომ საარჩევნო ხარჯების დასაფარად ერთჯერადად 1 მლნ ლარი გამოეყოთ საარჩევნო სუბიექტებს მას შემდეგ, თუ ისინი გადალახავენ 5%–იან საარჩევნო ბარიერს. ამ თანხიდან 300 ათასი ლარი მიზნობრივად უნდა იქნას მიმართული სატელევიზიო რეკლამის ხარჯების დასაფარად.

მმართველი პარტია აქვე აკეთებს დათქმას, რომ მილიონიანი ფინანსური პაკეტის მიღება მხოლოდ საარჩევნო რეფორმაზე შეთანხმების მონაწილე სუბიექტებს შეეძლებათ.

ეს დებულება ზოგიერთებმა უკვე შეაფასეს, როგორც შეთანხმებაზე დაყოლიებისთვის ხელისუფლების მხრიდან ოპონენტების მოსყიდვის მცდელობა.

თუმცა მამუკა კაციტაძემ განაცხადა, რომ დაფინანსების ამ პრინციპის წარმოდგენით, "ხელისუფლებამ პრაქტიკულად გაითვალისწინა ჩვენი მოთხოვნა“, რომელიც „აძლევს საშუალებას ყველა პარტიას მოიპოვოს საზოგადოების მხარდაჭერა და ამის საფუძველზე მიიღოს დაფინანსება სახელმწიფო ბიუჯეტიდან“.

“თანხა ვინ მიიღოს და ვინ არა,  ამას ხალხი წყვეტს და არა ხელისუფლება“, – დასძინა მან.

27 ივნისს პრესკონფერენციაზე საუბრისას კაციტაძემ ასევე განაცხადა, რომ მისი პარტია არ იყო ერთადერთი, რომელსაც "რვიანში“ განსხვავებული მოსაზრებები ჰქონდა მმართველი პარტიის შემოთავაზებებზე. 

ამ ჯგუფში შემავალი რიგი პარტიები საკუთარ პოზიციას დღეს დაგეგმილ პრესკონფერენციაზე დააფიქსირებენ.