ადგილობრივი არჩევნების გზამკვლევი
სივილ ჯორჯია, თბილისი / 21 May.'10 / 17:02

საქართველოს ამომრჩევლები 30 მაისის ადგილობრივ არჩევნებზე, ოთხწლიანი ვადით 64 ახალ საკრებულოს აირჩევენ.

ადგილობრივი არჩევნებზე ყურადღება თბილისზე იქნება კონცენტრირებული, სადაც  ამომრჩევლები პირველად აირჩევენ მერს პირდაპირი წესით.

მერის არჩევნების შედეგები, ასევე მომავალი საკრებულოს კონფიგურაცია დედაქალაქში, სადაც ქვეყნის ამომრჩეველთა ერთი მესამედია თავმოყრილი, მნიშვნელოვნად განსაზღვრავს ქვეყნის პოლიტიკურ ლანდშაფტს 2013 წლის საპრეზიდენტო არჩევნების წინ, როდესაც მიხეილ სააკაშვილის მეორე და საბოლოო საპრეზიდენტო ვადა იწურება.

საკრებულოები

ოფიციალურად 69 ადგილობრივი საკრებულო არსებობს, თუმცა ხუთ მათგანს უფლებამოსილების ვადა გაუგრძელდა; ეს ის ხუთი საკრებულოა, რომლებიც 2008 წლის აგვისტოს ომამდე აფხაზეთის (კოდორის ხეობა) და ცხინვალის რეგიონის (ერედვი, თიღვი, ქურთა და ახალგორი) ქართული მხარის მიერ კონტროლირებად ტერიტორიებზე მდებარეობდა.

ყველა საკრებულო მაჟორიტარული და პროპორციული სისტემითაა დაკომპლექტებული. 

პროპორციული სისტემა

საკრებულოებში პროპორციული ადგილები იმ პარტიებს და საარჩევნო ბლოკებს შორის გადანაწილდება, რომლებიც 5%-იან ბარიერს გადალახავენ რაიონებში.

თბილისის საკრებულოს არჩევნებისთვის 4%-იანი ბარიერია დადგენილი.

საკრებულოების უმეტესობაში პროპორციული სისტემით გასანაწილებელი ადგილების რაოდენობა 10-ს შეადგენს.

გამონაკლისს დედაქალაქი წარმოადგენს, სადაც 25 ადგილია პროპორციული სისტემისთვის; და კიდევ სამი თვითმმართველი ქალაქი - ქუთაისი, ბათუმი და რუსთავი, სადაც საარჩევნო სუბიექტებს 15 ადგილისთვის მოუწევთ ბრძოლა ამ თითოეულ ქალაქში.

64 საკრებულოში სულ 670 ადგილია პროპორციული სიით ასარჩევი კანდიდატებისთვის.

მაჟორიტარული სისტემა

მაჟორიტარული მანდატების რაოდენობა სხვადასხვა საკრებულოში სხვადასხვაა და ის კონკრეტული ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის სიდიდეზეა დამოკიდებული.

საკრებულოებს შორის უდიდესია თბილისის საკრებულო, სადაც 25 მაჟორიტარული ადგილია (თბილისის საკრებულოში სულ 50 ადგილია) გათვალისწინებული.

თბილისში პოლიტიკურმა პარტიებმა და საარჩევნო ბლოკებმა საერთო ჯამში 228 მაჟორიტარი კანდიდატი დაასახელა. კანდიდატთა რაოდენობა თითოეულ 25 ერთმანდატიან ოლქში 7-დან 11-მდე მერყეობს.

ქუთაისის, რუსთავის და ბათუმის საკრებულოებში 10 მაჟორიტარული ადგილია თითოეულში, ხოლო  ფოთში - 5.

64 საკრებულოში სულ 1 025 ადგილია მაჟორიტარული სისტემით ასარჩევი კანდიდატებისთვის.

მერის არჩევნები

თბილისი ერთადერთი ქალაქია საქართველოში, სადაც მერი პირდაპირი წესით აირჩევა.

დანარჩენი ოთხი დიდი ქალაქის - ქუთაისის, რუსთავის, ბათუმის და ფოთის მერებს ადგილობრივი საკრებულოები აირჩევენ კონკურსის საფუძველზე შერჩეულ კანდიდატებს შორის. 2009 წლის დეკემბერში საარჩევნო კოდექსში ცვლილების შეტანამდე მერი თბილისშიც საკრებულოს მიერ ირჩეოდა. 

რაიონულ მუნიციპალიტეტებში გამგებლებს ადგილობრივი საკრებულოები ირჩევენ.

თბილისის მერის არჩევნებში ცხრა კანდიდატი იყრის კენჭს:

საარჩევნო ადმინისტრაცია

არჩევნების ადმინისტრირების მთავარ ორგანოს ცენტრალური საარჩევნო კომისია (ცესკო) წარმოადგენს. ცესკო 13 წევრისგან შედგება მისი თავმჯდომარის ზურაბ ხარატიშვილის ჩათვლით, რომელიც პარლამენტმა 2010 წლის იანვარში აირჩია.

ცესკოს შვიდი წევრი შემდეგი პოლიტიკური პარტიებიდან არიან: ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა, ლეიბორისტული პარტია (რომელიც ადგილობრივ არჩევნებს ბოიკოტს უცხადებს), კონსერვატიული პარტია, მრეწველები, რესპუბლიკური პარტია, ჩვენ თვითონ და ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობა. ეს ბოლო ორ პარტია ერთ საარჩევნო ბლოკში არიან გაერთიანებულები და ადგილობრივ არჩევნებში ერთობლივად მონაწილეობენ.

ცესკოს დანარჩენი ხუთი წევრი პრეზიდენტმა წარადგინა და პარლამენტმა დაამტკიცა.    

საოლქო და საუბნო საარჩევნო კომისიებიც, ცესკოს ანალოგიურად, 13-13 წევრისაგან შედგება და წევრთა შეფარდება აქაც 7/6-ზეა ხელისუფლების სასარგებლოდ.

ქვეყნის მასშტაბით, სულ 73 საოლქო საარჩევნო კომისიაა.

საუბნო საარჩევნო კომისიების რაოდენობა 3 600-ს აღემატება. საუბნო კომისია ყველაზე ქვედა დონის საარჩევნო ადმინისტრაციული ერთეულია, თუმცა მას განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება, რადგან უბანზე ხმებს, სწორედ საუბნო საარჩევნო კომისიები ითვლიან.

Civil.Ge © 2001-2024